5.6.3. {adribu}

Het vers vervolgt:
"... vermaant haar, laat haar alleen in de rustplaatsen en {adribu} haar... "(Koran 4:34)
Voor het woord {adribu}, gevormd rond wortel {d-r-b}, bestaan er tientallen betekenissen, waaronder: slaan, ontwijken, negeren, vermijden, verlaten.


Zoals gezegd, schreven de vroege Koranexegeten vanuit een patriarchale maatschappij en kozen zij systematisch voor interpretaties die daarin pasten.






























Maar doorstaat de interpretatie als "slaan" de test van het model zelf, waarbij eerder genoemd vers 24:2 de algemene regel vestigt van gelijke straffen voor gelijke daden? Er is immers geen enkele reden waarom er hier van deze algemene regel zou afgeweken worden: als er zelfs bij overspel geen onderscheid gemaakt wordt in straf voor mannen en vrouwen, waarom zou dan voor mindere huwelijksproblemen wel een onderscheid gemaakt worden? Er moet met andere woorden gezocht worden naar de implicaties van de verschillende interpretaties van {adribu} in samenhang met de rest van het model, ook door te onderzoeken tot wat dit leidt voor het omgekeerde geval, met name voor huwelijksproblemen veroorzaakt door de man.
Stel dat {adribu} betekent: slaan.
4:34 luidt dan: mevrouw veroorzaakt huwelijksproblemen, meneer spreekt er haar over aan, als dit niet helpt verlaat hij het echtelijk bed, als dat niet helpt slaat hij haar. Dit lijkt geen erg logische "opbouw" van de aanpak, zeker niet wanneer men verzoening op het oog heeft, zoals uit de context van het daarop volgend vers 4:35 blijkt .
Afgeleide betekenis op grond van 24:2 (gelijke daden, gelijke sancties) zou dan opleveren dat wanneer, omgekeerd, een man huwelijks-problemen veroorzaakt, de vrouw haar man mag slaan.
Dit zou leiden tot een eindeloze echtelijke vechtpartij! Het is duidelijk dat deze redenering geen steek houdt. Ze is inderdaad ook niet in overeenstemming met wat het model oplegt voor huwelijksproblemen veroorzaakt door de man, wat meteen besproken wordt.
Stel nu dat {adribu} betekent: ontwijken, vermijden, eventueel zoals Mohammed Abdul Malek voorstelt: tijdelijk verlaten.
4:34 luidt nu: mevrouw veroorzaakt huwelijksproblemen, meneer spreekt er haar over aan, als dit niet helpt verlaat hij het echtelijk bed (hij ontzegt zichzelf het recht op seksuele satisfactie); wanneer ook dit niet helpt, ontwijkt hij haar in alle andere opzichten (verbaal, enz.), verlaat hij desnoods tijdelijk het echtelijk dak (en ontzegt hij zich dus nog meer huwelijksrechten), in de hoop dat dit voor voldoende afkoeling zorgt en met in het achterhoofd het scheppen van ruimte voor een verzoening (4:35). Dit is al een veel logischere opbouw.



Afgeleide betekenis op grond van 24:2 (gelijke daden, gelijke sancties) zou dan opleveren dat, omgekeerd, wanneer een man huwelijksproblemen veroorzaakt, de vrouw desnoods ook een paar van haar huwelijksrechten (tijdelijk) opschort, met het oog op het bewerkstelligen van een verzoening.
En dit is nu precies wat vers 4:128 van de Koran, het vers dat handelt over huwelijksproblemen veroorzaakt door de man, zegt:
"En als een vrouw van haar echtgenoot {nushuz} vreest dan is het voor beiden geen vergrijp als ze zich met elkaar verzoenen; verzoening is beter..." (Koran 4:128)
Met deze interpretatie is het model dus perfect consistent.
Er bestaan verschillende argumenten voor de interpretatie van {adribu} als "ontwijken, vermijden, eventueel tijdelijk verlaten" :
De consistentie van het geïnterpreteerde model is perfect intact.


De betekenis van het vers is consistent met de uitspraken van Profeet Mohammed waarin hij stelt dat mannen hun vrouwen niet mogen slaan en waarmee hij dus het verbod vestigt op het gebruik van fysisch geweld tegen vrouwen.
In die zin geïnterpreteerd, weerspiegelt het vers nu ook het centraal gelijkheidsbeginsel waarmee de Koran mannen en vrouwen behandelt. Met deze betekenis van {adribu} resulteert de toepassing van de algemene regel "gelijke daden, gelijke sancties" (24:2) inderdaad in perfect symmetrische interpretaties voor 4:34 en 4:128.

Vers 4:34 stemt nu ook overeen met de geest van het daarop volgende vers dat verzoening nastreeft.
"En als jullie onmin tussen jullie beiden vrezen, zendt dan een scheidrechter van zijn mensen, en een scheidsrechter van haar mensen. Als zij beiden het weer goed willen maken, dan zal God hen met elkaar verzoenen. God is wetend en welingelicht. " (Koran 4:35)

De handelswijze is volledig in overeenstemming met de aanpak die het model voorstelt bij huwelijksproblemen, en is ook logisch, met name het inbouwen van (stapsgewijze) afkoeling in de hoop verzoening mogelijk te maken.

De handelswijze is tevens volledig in overeenstemming met de Koranische regel die stelt dat wanneer iemands iets slecht doet, men dit moet beantwoorden met gedrag dat beter is, om op die manier een vijandige situatie in gunstige zin om te buigen:
" Een goede daad en een slechte daad zijn niet gelijk. Beantwoord het slechte met iets dat beter is. Op die manier zal uw vijand uw vriend worden. Maar het wordt slechts aan hen die geduldig volharden aangeboden. " (Koran: 41:34)
De Islam schrijft bovendien ook voor boosheid te beheersen. Slaan als een uiting van boosheid, zou dus in tegenstrijd zijn met de Profetische woorden die boosheid (tenzij ze veroorzaakt wordt door onrecht) omschrijven als afkomstig van Satan, die herhaaldelijk verbieden toe te geven aan boosheid en in tegendeel stellen dat men boosheid moet beheersen en zo snel mogelijk moet afkoelen, om te vermijden dat men dingen zou doen die men zich later zou beklagen. Ook in dit opzicht is de vertaling van {adribu} als ontwijken, vermijden, (stapsgewijs) verlaten, consistent met het model terwijl een vertaling als slaan dat niet is.
- "Wie boos wordt al staande, moet gaan zitten. Als de boosheid dan nog niet bekoeld is, moet hij gaan liggen"(Ahmad, Tirmidhi).
- "De besten onder jullie zijn diegenen die traag zijn in boosheid en snel in het afkoelen... Hoed u voor boosheid, want het is een levend (brandend) stuk kool op het hart van de afstammelingen van Adam" (Al-Tirmidhi)
- "Diegene die anderen kan overmeesteren in het worstelen is niet echt een sterk man. Echte kracht is in de persoon die zichzelf kan beheersen ten tijde van boosheid." (Bukhari)

Vers 4:34 vervolgt dat wanneer de verzoening er komt, wanneer de vrouw dus opnieuw volledig toegewijd is aan het huwelijk, dan "seek not against them means (of annoyance)" (Yusuf Ali). Met andere woorden: laat haar dan met rust en rakel het voorbije incident niet steeds weer op, gebruik het niet steeds weer tegen haar, begin er niet steeds weer over. Het incident is gesloten. Ook dit is in overeenstemming met de regels van wellevendheid die in de Koran en de Sunnah gevestigd worden.

Er is met andere woorden een zeer sterke zaak te maken voor het interpreteren van {adribu} als "ontwijken, (stapsgewijs) verlaten", terwijl gebleken is dat een interpretatie als "slaan" leidt tot inconsistenties en instabiliteit van het geheel van de interpretaties in onderlinge samenhang.

De discussie over de betekenis van “adribu” is er een die exclusief door niet-arabischtaligen gevoerd wordt. Arabischtaligen zijn het erover eens dat in dit geval de betekenis “slaan” is. Dit wordt ook door de Hadith bevestigd. Indien de Koran ook door arabischtaligen fout kan begrepen worden, dan wordt het volledig problematisch.

Bovendien interpreteren ALLE shariah wetboeken dit vers als een toelating tot het slaan van een rebellerende vrouw.

Hoe absurd deze discussie is blijkt uit volgend voorbeeld.

De Morgen publiceerde een artikel met de "spectaculaire" titel: “Koran vrouwvriendelijker dan gedacht.” Je kan het lezen op volgende link.

Het artikel is een schoolvoorbeeld van het gebrek aan kennis en competentie bij de berichtgeving over de Islam in de Belgische pers. In het artikel wordt gesteld: “Dat de man zijn vrouw moet slaan, blijkt een vertaalfout.” Men bedoelt hier dat koranvers 4.34 stelselmatig fout vertaald wordt. Nu staat op de website www.BijbelenKoran.nl waarnaar in het artikel verwezen wordt, een volledige vertaling van de Koran waarvan gezegd wordt dat deze gekozen is wegens: “De Nederlandse vertaling van de Koran door professor Leemhuis wordt breed gewaardeerd.“ Tot overmaat van ramp wordt het "gevoelige" vers 4.34 in deze versie ook FOUT vertaald met “slaat haar”. Men gebruikt dus een vertaling van de Koran die „fout“ is en zegt dan dat misverstanden over de Islam gebaseerd zijn op vertaalfouten. Absurder kan niet! Dergelijke artikels zijn symptomatisch voor berichtgeving over de Islam en bewijzen dat de islamitische logica anders is dan Westerse denkpatroon. Het bewijst ook dat bekeerlingen zoals één van de initiatiefneemsters van www.bijbelenkoran.nl Karima Bisschop, na voldoende door de Islam geindoctrineerd te zijn ook de islamitische logica beginnen toe te passen en niet meer zien dat hetgeen zij op plaats A zeggen, zij zelf op plaats B tegenspreken.

Linda maakt hier weer een foute redenering. 24.2 gaat over een straf opgelegd door de islamitische overheid die voor mannen en vrouwen gelijk is. Vers 4.34 gaat over het oplossen van het probleem dat een man met zijn vrouw heeft en hoe hij haar moet disciplineren. De man is namelijk verantwoordelijk voor de vrouw en moet ervoor zorgen dat hij haar onder controle heeft. Dan is het ook normaal dat Allah aan de man de nodige middelen ter beschikking stelt om aan zijn verantwoordelijkheid te voldoen.




In tegenstelling tot hetgeen Linda beweert is deze aanpak wel logisch. Als praten niet helpt, dan verwijdert hij zich van haar in bed. Hij kan dan bijvoorbeeld bij één van zijn andere vrouwen gaan slapen. Met roddels onder de andere vrouwen als waarschijnlijke gevolg. Als dat nog niet helpt moeten er nog drastischer middelen gebruikt worden en dat is dus slaan.
De “verzoening” waarover Linda het hier heeft, betekent in de praktijk dat de vrouw bijdraait en dat ze terug haar man gehoorzaamt zoals Allah het opgedragen heeft. Vers 4.34 eindigt dan ook als volgt:
“Als zij u dan daarna gehoorzamen, zoekt geen weg tegen haar. Waarlijk, Allah is Verheven, Groot.”



Wie is deze nobele onbekende?


Deze theorie klopt niet want “tijdelijk verlaten” is geen optie zoals blijkt uit Hadith 11.2137 van Abu Dawood:

Een man kan zijn vrouw dus niet tijdelijk verlaten, behalve thuis en dat is stap 2 in het proces om haar te disciplineren.

Of zou Linda het ook logisch vinden dat als een man problemen veroorzaakt de vrouw gewoon een tijdje ergens anders gaat wonen tot mijnheer afgekoeld is? Er is toch het “gelijkheidsbeginsel”, niet?


Het bestaan van koranvers 4:128 bewijst gewoon dat mannen en vrouwen niet gelijk zijn. In vers 4:34 staat wat de man moet doen als de vrouw opstandig is (praten, apart slapen en slaan) en in vers 4:128 staat wat de vrouw moet doen (verzoening zoeken).









Een verbod dat op een bepaald moment geannuleerd is met de toelating om zijn vrouw wel te slaan, maar niet op het gezicht.


























En de “slechte daad” komt hier ook weeral van de kant van de vrouw die haar man niet gehoorzaamt.



In dit geval is de boosheid vermoedelijk ook “veroorzaakt door onrecht” van de kant van de vrouw die haar man niet gehoorzaamt.
De aandachtige lezer kan hier al tussen de regels lezen dat “boosheid veroorzaakt door onrecht” wél islamitisch is. En dat de moslim verplicht is tegen dit onrecht te reageren. En zoals we weten kent de Islam duizenden regeltjes waar de moslim moet aan voldoen, hetgeen hem in conflict brengt met de seculiere maatschappij. Bijvoorbeeld de moslima die op school haar hoofddoek niet mag dragen, zal volgens Linda wel aan haar boosheid uiting kunnen geven.











Hier valt Linda finaal door de mand en geeft ze toe dat de vrouw ongehoorzaam was.  Ze gebruikt daarbij de term “toegewijd zijn”.
Het is dus de vrouw die tot de orde moet geroepen worden. Er bestaat geen gelijkaardig vers over de man. Had Linda het eerder niet over “huwelijksproblemen veroorzaakt door man of vrouw”?

5.7. Koranische terechtwijzing voor mannen die vrouwen inferieur vinden

Uit al hetgeen voorafging blijkt duidelijk dat de Koran niet toestaat dat men vrouwen minderwaardig behandelt of hen discrimineert ten opzichte van mannen, maar dat er systematisch een gelijkheidsbeginsel gevolgd en nagestreefd wordt. Dat blijkt ook uit de geest van de uitzonderingen, die er niet op gericht zijn de vrouw als minderwaardig op te voeren, maar kaderen in algemene betrachtingen van rechtvaardigheid.

Naast het vestigen van de gelijkheid, bevat de Koran daarenboven verschillende terechtwijzingen voor mannen die vrouwen inferieur achten. Zo bevatten de verzen 16:58-62 een zeer strenge terechtwijzing voor mannen die zonen verkiezen boven dochters.



De Koran stelt immers dat vrouwelijke en mannelijke kinderen volledig gelijkwaardig zijn (42:47-59).

Onze commentaar :

De door Linda vermelde verzen 16:58-62 handelen over de gewoonte die bepaalde stammen hadden om hun pasgeboren dochters levend te begraven, een praktijk waar de Islam een einde aan gemaakt heeft, wat positief is. Linda breidt dit uit naar “een terechtwijzing voor mannen die vrouwen inferieur vinden”. Maar dit staat er helemaal niet.

In de vermelde verzen staat helemaal niet wat Linda beweert. Er staat enkel dat Allah beslist of hij een jongen of een meisje laat geboren worden. En dit betekent geenszins dat zij gelijke rechten hebben eens zij volwassen zijn. Hetgeen Linda hier impliceert.

Uit deze lezing van Koran en Sunnah blijkt dat de vrouw naar voor komt als een afzonderlijk individu, met eigen rechtspersoonlijkheid.

Ze kan deelnemen aan het politiek, sociaal en economisch leven.


Ze kan zelf haar echtgenoot kiezen,







en kan zelf bepalingen in een huwelijkscontract laten opnemen.



Het huwelijk is volgens het Islamitisch recht een verbintenis tussen gelijken. De man kan niets van de vrouw eisen, ook geen dienstbaarheid, terwijl de vrouw van de man wel zorgplicht kan eisen.


De vrouw geniet de vrijheid thuis te blijven, of uit werken te gaan.



In beide gevallen moet de man financieel voor haar zorgen (kledij, woonst, voedsel, medicijnen, enz) en moet hij zijn deel van de huishoude-lijke taken doen.

Het vermogen dat de vrouw zelf verdient of erft, mag ze volledig voor zichzelf houden; ze moet er niets van gebruiken voor het lenigen van de kosten van het gezin. Ze kan haar vermogen beheren zoals ze zelf wil, niemand kan aanspraak maken op dit vermogen, ook haar man niet.

Als moeder wordt een vrouw hoog gewaardeerd. Maar met of zonder kinderen, moet de man zijn vrouw met respect, voorkomendheid en vriendelijkheid behandelen en moet hij haar mogelijks minder aangename kantjes verdragen.

Het gebruik van fysiek geweld tegen de vrouw is niet toegestaan.

Ze kan scheiden, waarbij kinderen onder de 7 jaar in principe aan haar toegewezen worden. Ze heeft hetzelfde recht op onderwijs als de man. Gelijke daden leveren gelijke beloningen op.



Meest cruciaal is dat ze door God als gelijke aan de man beschouwd wordt, en door God op precies dezelfde basis zal beoordeeld worden als mannen, dus welke grond zouden mannen dan nog kunnen hebben om vrouwen als minderwaardig te beschouwen?

Trouwens, mannen die vrouwen als inferieur aanzien, worden in de Koran scherp terechtgewezen.

De dagdagelijkse realiteit leert echter dat in veel muslimlanden vrouwen niet de rechten hebben die hen nochtans vanuit de Koran en de Sunnah toegekend worden. In de muslimwereld zijn er dan ook bewegingen actief die een golf van emancipatie op gang willen trekken.


Sommigen zien de oplossing in "meer Islam", niet minder. Ze willen de Koranische rechten van de vrouw in alle uithoeken kenbaar te maken.  Vaak immers kennen meisjes en vrouwen hun rechten niet omdat zij in barre economische omstandigheden niet aan onderwijs toekomen - iets waar zij nochtans ook recht op hebben.





Uit bovenstaande analyse blijkt inderdaad dat er niet noodzakelijk en zeker niet op alle terreinen een tegenstelling moet bestaan tussen vrouwenrechten en Islam.

Dit klopt.



Zij kan dit in de mate dat de man die verantwoordelijk is voor haar (vader, man, broer, ...) dit toestaat. Deze man is namelijk verantwoordelijk voor alles wat zij doet.

Dit is helemaal niet waar. De islamitische wet zegt dat zij nooit op eigen houtje kan trouwen. Zij “wordt” getrouwd. Als zij geluk heeft staat haar vader haar toe om zelf een man te kiezen. In de praktijk worden mannen en vrouwen in een islamitische maatschappij zodanig van elkaar gescheiden gehouden dat zij gewoon geen mannen kan leren kennen.

Indien zij oud genoeg en voldoende geschoold is als zij uitgehuwelijkt wordt. In principe wordt het huwelijks-contract voor haar afgesloten door haar vader en komt zij er niet aan te pas.

De islamitische betekenis van een “verbintenis tussen gelijken” wijkt wel sterk af van onze westerse opvattingen. Wanneer de man voor alles verantwoordelijk is en de vrouw in ruil enkel haar lichaam ter beschikking dient te stellen is het “gelijk-zijn” wel erg relatief.

Dit hangt weeral af van de man. In de praktijk heeft de man er geen enkel belang bij om zijn vrouw te laten werken aangezien zij niet financieel bij hoeft te dragen aan het gezin.

Dit klopt volledig.



Nog een bewijs van de ongelijkheid van man en vrouw.










Behalve als het gerechtvaardigd is, dan mag haar man haar slaan.

De man kan zonder reden scheiden. Indien hij bijvoorbeeld een andere vrouw wil trouwen maar geen geld heeft om twee vrouwen te onderhouden.
Een vrouw kan enkel voor de rechtbank scheiden mits een stevig dossier, niet bijvoorbeeld omdat zij met een jongere man wil hertrouwen.

Dit klopt maar heeft enkel implicaties voor het hiernamaals. Op aarde discrimineert de Islam de vrouw.

Dit klopt niet. Het blijkt helemaal niet uit de verzen die Linda hiervoor aangehaald heeft.

De realiteit geeft aan dat de toestand het ergst is in landen die het meest islamitisch zijn en dat emancipatie er enkel komt wanneer een Westers gezinde of seculiere dictator aan de macht is, zoals in het Turkije van Ataturk, het Jordanië van koning Abdullah of het Marokko van  Mohammed VI.

Maar in die landen die emancipatie proberen op gang te krijgen is er een gigantische weerstand van de religieuzen die vinden dat deze modernisering in strijd is met de islamitische wet. En staan terroristen op die tegen deze regimes van “afvalligen” strijden en aanslagen plegen. Of probeert men op democratische manier terug te gaan naar meer Islam zoals in Turkije.

Dit heeft dus allemaal weinig te maken met vrouwen die hun rechten niet kennen, maar met de Islam zelf.

Met deze zin boort Linda haar hele verhaal in de grond. Zij heeft geprobeerd om te bewijzen dat de situatie van de vrouw in de Islam excellent is. Maar met de zinsneden “niet noodzakelijk” en “zeker niet op alle terreinen” gekoppeld aan “tegenstelling tussen vrouwenrechten en Islam” geeft zij aan dat zij zelf niet in haar verhaal gelooft.

Einde deel 9